Een eenvoudige zin, maar voor ons als gezin is het er wel één met heel veel inhoud.
Het geweldige bevrijdingsfestival op 5 mei 2008 eindigt in een drama. Wij fietsten als gezin van het festival naar huis. Mijn zoontje en dochtertje op hun eigen fiets. De één naast mijn vrouw Carola en de ander naast mij. De jongste deze keer bij mij achterop in plaats van bij Carola.
Een jongen van begin 20 dacht dat hij dronken en stoned toch gewoon auto kon rijden. Met 9x het maximale wettelijk toegelaten alcoholpercentage in zijn bloed kruipt hij achter het stuur. In een smal straatje rijdt hij ons van achter aan. Carola wordt gelanceerd en ons mist hij op een haar na.
En dan wordt alles anders.
Carola wordt buiten bewustzijn met de traumahelikopter afgevoerd en het ziet er slecht uit. Heel veel aandacht van heel veel mensen. Dat doet goed. En sommigen laten juist niets meer van zich horen. En als het plotseling toch de goede kant op gaat en ze eindelijk uit het ziekenhuis thuis komt, dan begint het pas.
De aandacht neemt al snel af. Ze leeft toch? En alles gaat toch goed? Maar achter de deuren speelt zich van alles af. We moeten leren en accepteren dat alles anders is geworden en wordt. Carola heeft NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) aan het ongeval overgehouden. Maar hulp hadden we de eerste 2 jaar niet en moesten alles ervaren en proberen op te lossen.
Vooral voor de kinderen is het lastig. Waarom reageert mama anders dan dat ze voor het ongeval deed? Ik probeer alles te regelen en op te vangen. Uiteindelijk is er hulp voor Carola. Voor ons is die er niet of in ieder geval is die niet zichtbaar. We maken veel situaties mee. Ook situaties die niet nodig waren geweest of sneller zouden zijn opgelost als we meer begeleid waren geweest. Met de wetenschap van nu zou ik bepaalde zaken anders hebben gedaan. En dat is nu precies de reden van deze website en de reden van het schrijven van het boek En dan wordt alles anders, NAH in het gezin.
Want als ik dit alles als partner heb meegemaakt, dan zijn er veel meer mensen die dit hebben meegemaakt. En vooral, er zullen helaas nog veel meer partners, kinderen of andere naasten van NAH dit gaan meemaken.
Makkelijker gaat het niet worden, misschien wel wat dragelijker. Zeker als je weet wat je moet doen, wat je kan verwachten, waar je moet zijn en hoe je moet handelen.