Noah Bouwman
Mijn naam is Noah. Ik ben 17 jaar en het jongste kind van mijn ouders; Albrecht en Carola. Vaak wordt gezegd dat het laatste kind het meeste verwend wordt. Dat kan best kloppen…
Ik heb dus een moeder met NAH. Dat wil zeggen dat ze hersenletsel heeft en anders denkt dan wij ‘mensen zonder beperking’. Dit heeft natuurlijk erg veel invloed op mijn leven gehad, althans voor het grootste deel. Toen het ongeluk gebeurde was ik net 5 jaar oud. Ik was eigenlijk veel te jong om te beseffen wat er eigenlijk gebeurde. Ik heb alles wel meegemaakt, maar zoveel kan ik me niet herinneren. Ik ben vooral het kind die met ‘de gevolgen’ is opgegroeid.
"Het is nu 13 jaar geleden dat het ongeluk is gebeurd."
Ik heb dus vanaf mijn 5e tot nu toe met mijn moeder geleefd hoe zij is. Ik weet eigenlijk niet hoe mijn moeder was vóór het ongeluk. Ik weet dat mijn moeder na een weekend activiteiten daar ook even een weekje van bij moet komen. Zeker in die week moet ik een stapje extra zetten om het haar zo makkelijk mogelijk te maken. Dit is echter wel echt lastig. Zeker als je in de puberteit zit. Dan wil je eigenlijk alleen maar chillen, feesten, laat thuis komen, enz. enz. Dat gaat vaak niet zo samen, omdat mijn moeder simpelweg structuur nodig heeft, want anders dan ‘crasht’ het bij haar.
Er zijn vaak genoeg momenten dat ik dit een beetje vergeet. Als ik dan een discussie met mijn ouders heb, dan heb ik soms gewoon echt zin om expres dwars te doen. Dit gaat vaak niet zo samen met NAH, want dan heb ik weer een gespannen moeder.
Dit is dan een voorbeeld van vele, waardoor ik heb geleerd hoe ik hier mee om moet gaan (ik ben nog steeds aan het leren natuurlijk). Doordat mijn moeder NAH heeft, heb ik geleerd om 2x na te denken over wat ik wil zeggen en of dit dan ook slim is om te zeggen. Het heeft mij gevormd in hoe ik nu ben. Ik ben erg behulpzaam geworden en ik wil mensen ook leren begrijpen als er een miscommunicatie is.
Aangezien ik mijn hele leven al met een moeder met NAH leef, hebben we als gezin ook last van NAH. Hierdoor word ik beperkt in mijn doen en laten. Ik heb hierdoor geleerd hoe ik mijn doelen kan halen mét deze beperkingen. Het heeft mij anders leren denken, op een creatievere manier, wat ik gelukkig ook kwijt kan in de muziek. Ik hou ervan om muziek te maken, omdat ik hier al mijn emoties en energie in kwijt kan.
Muziek en het maken hiervan zorgt ervoor dat ik niet aan negatieve dingen hoef te denken. Ik ben bijvoorbeeld drummer en producer. Ik ben aangenomen op de vooropleiding van het Conservatorium van Amsterdam. Dat het Junior Jazz College heet, waar ik 1x per week les heb. Ook produceer ik dus. Ik maak muziek zoals RnB, Rap, Hiphop en nog veel meer. Eigenlijk wat in mij opkomt. Daarnaast zit ik nog op de middelbare school. Ik heb vorig jaar examen gedaan voor de Havo. Ik ben hiervoor geslaagd en heb mijn ‘corona’diploma behaald. Ik heb ervoor gekozen om na mijn Havo, VWO te doen. Ik zit nu in de vijfde van het VWO en gelukkig valt dit te combineren met mijn vooropleiding.
Ik heb dus gelukkig mijn uitlaatkleppen. Een moeder met NAH is gewoon, ja niet lastig, maar meer een extra ‘challenge’. Ik ben nu hartstikke gelukkig in ons gezin en dat alles wat ik heb meegemaakt heeft mij gebracht tot waar ik nu sta.
september 2020